Eymir Gölü, Ankara

Bu ara başlamışken ODTÜ 'den gidiyoruz:) Burada ODTÜ Bilim ve Teknoloji Müzesini anlattım, şimdi Ankara'nın cennet köşelerinden Eymir Gölü'nden bahsetmek istiyorum. Denizimiz olmasa  da Eymir var, daha ne :)

Eymir Gölü ODTÜ arazisi içerisinde yer alıyor.  Göle Konya yolu- Oran istikametinden TRT kavşağından girerek özel aracınızla ulaşabilirsiniz. Ya da Gölbaşı Haymana kapısını kullanabilirsiniz.  Araçla indikten sonra aracınızı otoparka bıraktıktan sonra giriş kapısından geçerek göle ulaşıyorsunuz.  Yaz mevsiminde hafta sonu maalesef ki çok kalabalık oluyor.  Bitmeyen araç kuyruklarıyla karşılaşabiliyorsunuz. 

Bildiğim kadarıyla göle giden toplu taşıma yok. Bazen TRT Kavşağında dolmuştan otobüsten inip göle kadar yürüyenler oluyor. Bu yol hem çok uzun hem de biraz tehlikeli açıkçası, yürümenizi tavsiye etmem.  Belki TRT Kavşağından taksiye binilebilir.

Eymir Gölü' nün gölün olduğu esas kısma girişleri sınırlı.Yaya olarak istediğiniz zaman gidebiliyorsunuz. Genel uygulama  ODTÜ mensubuysanız hafta içi araçla girebiliyorsunuz, hafta sonu araç girişi yasak şeklindeydi.  Araçta engelli bebek vs olduğunda izin veriyorlardı bazen. Mevcut uygulamada ise Nisan Kasım arası sezon başlıyor ve ring otobüs servisleri de bu dönem çalışıyor.  Yani Kasım -Mart arası gittiğinizde ring olmayabilir. 
Bir de Göle Giriş Kartı diye bir uygulama var. Şu adresten bilgi alabilirsiniz.

Eymir her mevsimde ayrı güzel.

Biz hep sonbahar, yaz döneminde gittik; ancak Instagram'da kış aylarında gölün donmuş halinin fotoğraflarını paylaşıyorlar harika görünüyor! 

Göl çocuklar için bir cennet olsa da dediğim gibi küçük çocukla ulaşım biraz sıkıntılı. Bunu da Eymir Gölü içerisindeki ringlerle çözebilirsiniz. Ringe binip belli noktalarda inebilirsiniz.  Tesis içinde Bağ Evi, Yelken Büfe, Orfoz, Çobanoğlu Restaurant gibi çeşitli restoranlar var.  Otopark alanından sağa doğru giderseniz Bağ Evi, sola doğru giderseniz de diğer tesisler var.

Bu tesislerin en popüleri sanırım Bağ Evi. Kocaman bahçesiyle yaz mevsiminde özellikle çocuklu aileleri cezbediyor.  

Eğer ayaküstü bir şeyler atıştıracaksanız büfeleri, kahvaltı için ise Bağ Evini tavsiye ederim. Çobanoğlu Restaurant da güzel.  En güzeli hepsini denemek:)

Yanınızda bir şeyler de götürebilirsiniz, fakat uzun uzun yürüyünce taşımak zor olabilir. Piknik sepeti vb ile göl kenarına serilenler genelde araçla gidenler, ya da çok kalabalık gruplar oluyor. 

Gölde  yapabileceğiniz en iyi aktivitelerden biri de bisiklet kiralamak.  5-6 tane firma var. Ortalama saat ücreti 10- 15TL. (2016).  Gölün etrafı 12 km. Yürüyüşü sevenler için de iyi bir parkur. Biz çocuksuz hayatımızda hep yürüyorduk, sonra da bebek arabası iterek yürümüşlüğümüz var. Ancak son gidişimizde arabaya zor sığan bir çocuk, bir de onun eşyaları derken 20 kiloya ulaşan arabayı itmeyi başaramadık, artık tosbikin de yürüme zamanı gelmiş :) Şimdilik kendisi suya atlamayı tercih ediyor :)

Çocukla gezmek harika; ancak biz bebekken daha iyi geziyorduk. Arabasına koyup istediğimiz yere götürüyorduk. Şu anda Gezenti Tosbik 3 yaşında ve sendromlardan sendrom beğenen bir "bebek abi" olduğu için biz sağa gidiyorsak o sağa gidiyor, oturuyorsak koşuyor, koşuyorsak oturuyor, gezdik mi ne yaptık anlamıyoruz! Yine de kendisinin sloganı "Hayır annem daha eve diil" olduğu için gezerken sevimli oluyor:)

ODTÜ Bilim ve Teknoloji Müzesi

Yaklaşık 5 yıldır bir ODTÜ mensubu olarak zaman zaman ODTÜ'ye giremeyen Ankaralılar nasıl vakit geçiriyor diye soruyorum kendime :) Elbette  Ankara'da gezecek yer çok. Zaten bu blog biraz da bunu anlatmak için kuruldu; fakat ODTÜ kampüsünün bendeki yeri bir başka. Hele ki çocuk sahibi olduktan sonra kıymetini daha iyi anladım. Bu kadar yeşil,  gerçek anlamda doğayla iç içe yerler ancak kampüslerde kaldı maalesef.

Bu hafta sonu da ODTÜ Bilim ve Teknoloji Müzesi'ne gittik. Bu müze benim fakültemin tam önünde; fakat tosbiki götürme fikri gelişene kadar hiç gidip görmemiştim.

Biliyorsunuz çocukların dönem dönem taktıkları şeyler oluyor. Bu ara bizimki uçak. Harika Kanatlar ile yatıp kalkıyoruz. Madem öyle hadi uçakları görelim diyerek yola çıktık. Dondurucu soğukta biraz zor oluyor; ancak "Açık Hava Sergisi" olarak planlanmış kısımda çok fazla uçak yok zaten, sıkıca  giyinip karda kışta da gidebilirsiniz.

Bu beyaz uçağın adı "Uçan Tabut"muş.  Çok fazla düştüğünden bu ismi almış.

 Bu tren de çocukların çok ilgisini çekiyor.

Gezenti Tosbik keşifte..

Bu alan da yine açık hava kısmı, çeşitli araç motorları da sergileniyor.  Örneğin bu bir uçak motoru.

Bu da meşhur ODTÜ otobüsü...

Müzede "Uygulamalı Bilim Merkezi", "Ulaşım Tarihi Sergisi" ve "Bilim ve Teknoloji Tarihi Sergisi" gibi çeşitli alanlar var. Ulaşım Tarihi Sergisinde arabalar

 Bilim ve Teknoloji Tarihi Gergisi'nde de günümüzden bugüne çeşitli teknolojik aletler yer alıyor.  Açık Hava Sergisini her zaman görebilirsiniz ancak diğer alanlar kapalı binaların içinde yer aldığından ancak hafta içi 09:00- 16:00; Cumartesi günleri de 10:00- 17:00 arası ziyaret edebilirsiniz. Pazar günleri ise kapalı.

Bu adresten müzedeki etkinlikler ile ilgili bilgi alabilirsiniz.

Cumalıkızık, Bursa

 

Günübirlik Marmaris

Bu yazıyı daha önce Laf Salatası isimli bloğumda yayınlamıştım. O blog silinse de gezi yazılarımı arşivlemek istediğim için buraya da ekledim. Bu notu gördüğünüz yazılar eski yazılarım.

Bu yazının ilk bölümünü yazalı uzun bir süre oldu, haydi bakalım gelsin ikincisi. 

Biz  tatilimizi Marmaris'in Aksaz beldesindeki kampta geçirmiştik, o yüzden Marmaris merkezine sadece bir gün gidebildik, o bir günlük gezide de birkaç yer gördük. Ben bir yere gittiğimde aman geldim, şunu da göreyim bunu da göreyimden ziyade orda keyifli vakit geçirmeyi tercih ettiğim için bu yazı da bu doğrultuda hazırlandı.  Baştan uyarımı yapayım ona göre:) İşte huzurlarınızda günübirlik Marmaris rehberi! 

Marmaris merkeze, yani İçmeler'e gittiğinizde tabi ki denize girebilirsiniz. Benim çok deniz sevgim olmadığından, kaldığımız yerde giriyoruz, burda kalabalıkta da girmeyelim canım diyerek bu şıkkı eledik biz. Arabayla gidiyorsanız  ana caddeler üzerinde cüzi fiyatlara gün boyu park edebilirsiniz. Anlatacağım her yer yürüme mesafesinde zaten. Biz yine de önce arabayla bir ilçe turu atıp, kaleye yakın bir yere park etmeyi tercih etmiştik.  

Böylece görülebilecek ilk yerin kale olduğunu da belirtmiş oldum :) 

Marmaris Kalesi, Yat Limanı arkasında yüksek bir noktada yer alıyor. Marmaris.gov.tr'de kale ile ilgili sayfada yazdığına göre Seyahatname kaleden söz eden tek yazılı kaynak. 

"17. yüzyılda Muğla çevresini gezen Evliya Çelebi, Kanuni Sultan Süleyman’ın Rodos Seferi öncesinde, kalenin yaptırılması için emir verdiğinden ve kalenin sefer sırasında askeri üs olarak kullanıldığından söz ediyor. Evliya seyahatnamesinde Kalenin ana kaya üzerine dört tabyalı olarak inşa edildiğini, düzgün taşlardan örülmüş 400 ayak duvarı olduğunu, giriş kapısı üstünde bir kitabe, içerde dizdar, imam, kayyum ve nöbetçiler için birer oda bulunduğu”nu söylüyor." 

 Bir de ismiyle ilgili başka bir rivayet varmış, bana çok inandırıcı gelmedi, ama gülün diye onu da paylaşıyorum :)Rivayete göre Kanuni Sultan Süleyman bu kaleyi gördüğünde beğenmemiş ve mimarını astırmıştır. Burada öldürülen mimardan sonra “Mimarı As” anlamından Marmaris ismini almıştır. 

Kalenin içinde çeşitli yerlerde kalenin tarihi ile ilgili bilgiler mevcut. Yine kalenin ev sahipliği yaptığı Marmaris Arkeoloji Müzesinde de  gezdiğiniz her bölümde tanıtıcı tabelalar mevcut. Müzede ise civardaki Knidos, Burgazada ve Hisarönü örenyerlerinden getirilen eserler sergileniyor. 

Bahçede sergilenen amforalar

 Bahçeden girişi olan kapalı mekânlardan ikisi arkeoloji salonu olarak düzenlenmiş durumda. Bu salonlarda ve bahçede bölgeden toplanan taş eserler, Hellenistik, Roma ve Bizans çağlarına ait amforalar ile Knidos, Burgaz, Hisarönü kazılarında açığa çıkarılan pişmiş topraktan yapılmış kandiller, şişeler, figürinler, çeşitli kaplar, cam eserler, ok uçları, sikkeler ve süs eşyaları sergileniyor (marmaris. gov.tr) :)

 Kapalı salonda sergilenen büstler, heykelcikler 

Antik dönem takıları 

 Bir de Osmanlı Dönemi sonuna ait günlük yaşamla ilgili dokuma, halı, kilim, mobilya, bakır mutfak eşyaları, silahlar ve süs eşyalarının sergilendiği Etnografya Salonu var.

Kalenin bahçesindeki mezar taşları

Son olarak kale sabah 08.00- 12.00 sonra 13.00-18.00 arasında Pazartesi hariç her gün açık. Giriş ücreti de sanırım 3 liraydı.  

Kale, müze sevmeseviz bile Marmaris manzarasını seyretmek için kaleye gitmenizi tavsiye ederim. Gerçi aynı şeyi bir sürü restorandan da yapabilirsiniz, ama olsun, kale başka:)

Kaleden yat limanı manzarası

Surlardan bahçeye bakış. 

Surlar.. 

Kaleyi gezdiniz yoruldunuz, öyleyse haydi kale içine.. 

Önce bu muhteşem merdivenlerin başlangıç noktasındaki  küçük çaycıda bir kahve molası veriyoruz. İsterseniz sahildeki restoran veya cafeleri de tercih edebilirsiniz, tabi aradaki ciddi fiyat farkını göz önünde bulundurarak:) Biz bu çay ocağına tesadüfen rastladık, önce bir çay molası verdik, akşamüstü dönüşte de kahve içip pembe çiçeklere son bir bakış atmak için tekrar uğradık.  

Kahvenizi içip enerji topladıysanız, haydi gelin kale içinde dolaşalım.

Boş boş gezin sokaklarda, bakalım nelere rastlayacaksınız...
 

 Pembe çiçeklere mi?

 Böyle bir manzaraya mı? 

Kale içini, çarşıyı, sahili gezdiniz, doğal olarak karnınız acıktı. Peki nereye gideceksiniz? Dediğim gibi sahilde bir sürü mekan var. Girişteki fiyat listelerine göre ortalama bir tabak yemek 30 lira civarı. Biz yine aman kenardan olmaz, dur Marmaris'i yukarıdan görelim diye ve tabi trip advisor sitesindeki yorumları da dikkate alarak  Panorama Bar & Restoran'ı tercih ettik.  

Deniz mahsülleri graten.

Burda da yemeklerin fiyatı aynıydı, farkı manzarası..

Restorandan çıktıktan sonra sahilde son bir tur atmayı unutmayın.

 

O kadar gezdiniz gezdiniz, kimseye bir şey almadan mı gideceksiniz. Vallahi çok ayıp, duymamış olayım :) 

Bir sonraki yazıda yine günübirlik  bir Fethiye gezisiyle görüşmek üzere. 

--

Marmaris Part 1: Sedir Adası

Madem bahar geldi, tatil planları yapılmaya başlandı; ben de geçen sene bir türlü yazamadığım Marmaris serisini yazayım da biraz deniz, kum görelim gözümüz gönlümüz açılsın :)

Bu yazıyı daha önce Laf Salatası isimli bloğumda yayınlamıştım. O blog silinse de gezi yazılarımı arşivlemek istediğim için buraya da ekledim. Bu notu gördüğünüz yazılar eski yazılarım.

İlk durağımız Sedir Adası...

   Sedir Adası'na Gökova tekne turu esnasında uğramıştık. İlginç rivayetleri, tarihi ve doğal dokusu ile Sedir Adası muhakkak görülmesi gereken yerlerden.

   Adanın isminin nereden geldiğine dair bir sürü farklı hikaye var. Sedir isminin ilk çağlrda bu adanın sedir ağaçları ile kaplı olmasından gelme ihtimali kuvvetli, lakin şuan adada sedirden eser yok. Her yer zeytin ağacı ve maki.

    Adanın bir diğer ismi ise Kleopatra Adası. Gelsin aşk, tutku, entrika!

    Sedir Adası'nın sitesinde yazdığına göre, kendisiyle evlenmeyi kabul eden Kleopatra'ya bu coşkusunun hediyesini vermek isteyen Mısır Kralı Antonius, yaklaşık 3000 sene kadar önce balayını geçirmek üzere Kleopatra'yı götüreceği adaya Mısır'dan 60 büyük gemiyle çapları 1 milimetreden daha küçük ve her tanesi aynı büyüklükte olan kumları getirtir.  Dünya'da sadece iki yerde mevcut olduğu bilinen bu özel kumun  ateşte yanmak, sodalı suda kendiliğinden çoğalmak ve büyüteç altında incelendiğinde hareket ediyor olması gibi ilginç özellikleri varmış. Kumların bir benzerinin de Kızıldeniz'de olduğu bilinmekteymiş. 

   Kum bu kadar güzel olunca insanlar alıp avuç avuç eve götürüyorlarmış:)  Bunu önlemek için de kumları bariyerlerle koruma altına almışlar. Hatta denizden çıkarken ayaklarımızı yıkamak mecburi ki kumlar plajda kalsın:) O derece yani:)

Adanın batı ucunda Roma dönemine ait kalıntılar da var. Bu antik tiyatro gibi

Tiyatrodan zeytin ağaçları ve deniz manzarası...

Adaya ulaşımı sağlayan tekneler....

Plajdayken fotoğraf çekmemişim; ama plaj, kum harika. Denize girdiğinizde dibi görünüyor, ve bir anda derinleşmiyor yüzme bilmiyorsanız da girebilirsiniz yani:) Aşağıdaki fotoğrafta üzerinde kesinlikle oynanmadı, renklerin doğal hali...

Ulaşım, Muğla Marmaris yolu üzerindeki Akyaka beldesinden veya daha ilerideki sapaklardan varılan ve Marmaris'e bağlı Çamlı köyünden kalkan teknelerle sağlanmakta. Sedir Adası milli park olduğu için girişte bilet almanız gerekiyor. Hatırladığım kadarıyla 2.50 lira gibi bir ücretti.

Peki adaya gittiğinizde neler yapacaksınız? 

Adaya gittiğinizde yüzmeden, tiyatroyu görmeden geri dönmeyin:) Hatta piknik sepeti hazırlayıp piknik de yapabilirsiniz. Yalnız o küçücük plaj acayip kalabalık oluyor. Doğal olarak şezlong bulmak zor, bir de eşyalarınıza dikkat etmeniz gerekiyor. Çok şükür başımıza bir şey gelmedi; ama her türden insan var neticede, ortam da kalabalık olunca hırsızlara gün doğabilir, siz siz olun eşyalarınıza göz kulak olmayı unutmayın:)

Fethiye, Kayaköy, Ölüdeniz

Bu yazıyı daha önce Laf Salatası isimli bloğumda yayınlamıştım. O blog silinse de gezi yazılarımı arşivlemek istediğim için buraya da ekledim. Bu notu gördüğünüz yazılar eski yazılarım.

Diyelim Marmaris'ten sıkıldınız, gelmişken  nereye gitsek dediniz; öyleyse buyrun Fethiye'ye.

Fethiye Muğla arası yaklaşık 2 saat sürüyor. Eğer Marmaris'te kalıyorsanız günübirlik gidip gelebilir, ya da Marmaris, Fethiye, Antalya gibi bir gezi programı düzenleyebilirsiniz.

Fethiye denince ilk akla gelen Ölüdeniz.  Ölüdeniz Tabiat Parkı'na giriş ücretli. İster yaya girin, ister araçla fark etmiyor, yine ücretli:) Plajdaki şezlong, şemsiye gibi muhtemel ihtiyaçlarınız da ücretli. Parça başı 5 lira.  Kalabalık bir aile giderseniz 100 lirayı orda bırakmanız muhtemel olduğundan, kendi şemsiyesiniz varsa götürün derim:) Onun dışında, içerideki duşlar, wc soyunma kabinleri gayet temiz. Bir de restoran var. Biz orda yemek yemedik ama fiyatları genel olarak uygundu.

Ölüdeniz ise adı gibi durgun bir deniz. Denizde yüzmek ayrı, şezlongunuza uzanıp turkuaz denizi, yemyeşil ağaçları ve de gökyüzündeki paraşütleri izlemek ayrı bir keyif. Bazen denizin dışında olmak daha keyifli olabiliyor:)  Parka girerken telefonu arabada unuttuğumuz için Ölüdeniz'den çok fazla fotoğraf yok. Benim makinemle çekilenlerin çoğunda ise ben olduğum için onları göremiyorsunuz malesef:)

Zaten Ölüdeniz bildiğiniz Ölüdeniz canım!  Benim asıl anlatmak istediğim yer, son yıllarda turist akınına uğrayan Kayaköy.

Ben bu köyün adını ilk kez üniversitenin ilk yılında tarih hocamız Kanatsız Kuşlar kitabından bahsederken duymuştum. Yazarın  kitabındaki Eskibahçe'nin ilham kaynağının bu köy olduğu belirtiliyor. Üstünden kaç sene geçmiş, ben kitabı daha yeni okuyorum. 

Kayaköy Fethiye'nin 8 km. kadar güneyinde. Köye giden iki yol var.  Birincisi, Fethiye kalesinin arkasından güneye doğru inen 7 km'lik orman yolu, diğeri ise Hisarönü Köyünden devam eden 1 km'lik yol. Konu ile ilgili araştırma yaptığımda sit alanına girişin ücretli olduğunu söyleyen bazı siteler gördüm, fakat çoğunun üzerinden yıllar geçmiş. Bizden kimse para istemediğine göre muhtemelen artık ücretsizdir:)

Şehir, 18. yüzyılda Karmylassos olarak bilinen antik şehrin kalıntıları üzerine kurulmuş. 1923'de Türk ve Yunan hükümetleri arasında imzalanan mübadele dolayısıyla bölgede yaşayan Rumlar burayı terk etmeye zorlanmış. Yıllarca o topraklarda yaşayan insanların iç burkan göç hikayelerini birçok yerde okuyuyoruz, duyuyoruz. Kayaköy'ü gezerken o okuduklarınızı gerçek anlamda hissediyorsunuz.  Göçün arkasındaki derin manalara kavramaya bir adım daha yaklaşıyorsunuz.

 

1956 Fethiye depreminde binalar hasar almış, ama bir çoğu hala ayakta. Çatıları, kapıları, pencereleri ve en önemlisi sahipleri yok.

Gün batımında gitmenin faydaları; böyle kareler yakalayabiliyorsunuz. Ancak gün batımıyla birlikte şehri gezerken daha fazla hüzünleniyor insan.  Çok yakın geçmişte yaşanmış bir göç bir kere.  Evlerin çoğu hala ayakta, sokaklardan her an çocuklar çıkacakmış, yaşlı bir teyze çıkıp hadi içeri buyrun diyecekmiş hissine kapılmak kaçınılmaz. Ve hayal ettiklerinizin gerçekleşemeyeceğini idrak edince de derin bir hüzün oturuyor içinize. 

Buradaki insanlar nasıl yaşıyordu acaba diye düşüncelere dalıyorsunuz. 

Mesela bu kilisede kimler evlenmiş, ayinler nasılmış? 

Köyde aşağı ve yukarı kilise olmak üzere iki tane kilise var. Bu yukarı kilise, içindeki freskler, resimler kazınmış olmasına rağmen hala sizi o günlere götürebiliyor. 

Kilisenin bahçesindeki bu muhteşem mozaiğin üzerinden kimler geçmiş, şimdi nerede o insanlar diye merak etmeden yapamıyorsunuz. Bir de 18. yüzyıldan kalma aşağı kilise var. O daha iyi korunmuş durumda. Köye farklı birkaç giriş olduğu için, yolunuzun üzerindekileri görüp diğerlerini kaçırabiliyorsunuz. Biraz fazlaca vakit ayırıp her yeri görmekte fayda var.

  Kiliseden köyün görünüşü.

 

18. yüzyıldan kalan okul binası.. 

 17. yüzyıla ait bir şapel. Buradaki binaların pencereleri var; sanırım restorasyonu yapılan binalar arasındalar.  90lı yıllarda aşağı kilise ve bazı binalar hükümet ve de gönüllü kişiler tarafından restore edilmiş ama burada yaşamış insanların anısına restorasyon bütün binalara uygulanmamış.

Son olarak,  bugün elimizde kalan ise "Zamanın Durduğu Yer: Kayaköy". Bu isimde bir belgesel varmış, bulursak izleyelim, izlettirelim.  

Sevgiyle kalın...